اولین آوایی که گفتی

دو ماه و نیمت بود که تصمیم گرفتم تو را با ساده ترین اصوات آشنا کنم . یک روز صبح بلند شدم و به تو گفتم بگویی آآآآآآآآآآآآآآآآآ و چند بار برایت تکرار کردم. انتظار نداشتم تو پشت سرم تکرار کنی فقط قصدم این بود که این صدا را بشناسی. وقتی سکوت کردم در کمال ناباوری دیدم تو پس از من تکرار کردی آآآآآآآآآآآآآآ.

خیال کردم اتفاقی این صدا رااز خودت درآوردی. شروع کردم  فیلم گرفتن . یک بار گفتی و دیگر نگفتی. تا اینکه پدرت آمد و من برایش تعریف کردم که تو چطور توانستی این صدا را تقلید کنی. همان موقع برای پدرت هم گفتی آآآآآآآ و خندیدی . این صحنه یکی از لذت بخش ترین لحظه های مشترک ما بود.

از آن روز به بعد صدایت باز شد و شروع کردی از خودت صداهای مختلف درآوردی. یک بار نیمه شب بود که متوجه شدم در تاریکی داری صدادرمی آوری.دلم سوخت چراغ خواب را روشن کردپم و شروع کردم با تو حرف زدن.تو هم می خندیدی و دست و پا می زدی. همه شیرینی خواب از سرم پرید. پدرت هم بیدار شد. هردو نشستیم کنارت. هرچند نمی فهمیدیم چه می گویی. حرفهایت به صداهای نامفهومی منتهی می شد که معنیش از درک ما خارج بود اما خوشحال بودیم که همراهیت می کردیم . مهم ارتباطی بود که میان ما سه نفر شکل گرفته بود هرچند نحوه گفتمانمان به هم شباهتی نداشت.

اینم چند تا از عکسای شما در این ماه