مهمان کوچک من

دخترم ، عزیزم، فرشته کوچکم 

امروز سه شنبه 14 خرداد سال 92 هجری شمسی است و تو تنها سه روز دیگر مهمان بطن من هستی

مهمان عزیز و دوست داشتنی من

تمام تلاشم را کردم تا در این نه ماه وسایل رشد و راحتی تو فراهم باشد اما اگر میزبان خوبی نبودم مرا ببخش

می دانم که این روزها جایت تنگ است اما دلبندم کمی تحمل کن  فقط سه روز دیگر باقی است.

آخز تو چه مهمانی هستی که رویت را ندیده ام اما برای دیدنت بی تابم

دخترک !نمی دانی جقدر برایم عزیزی

با اینکه بی تاب وصالت هستم اما نمی دانم چرا این روزهای آخر حس و حال عجیبی دارم

انگار دلم برای با تو بودن تنگ می شود، برای تکان هایت ، موج دادن هایت

 لگدهایی که شب هنگام به پهلو و رانهایم می زدی

هیچگاه فراموش نمی کنم بی آنکه کلامی سخن بگویی تنها با حرکاتت حضورت را به من می فهماندی و

مرا از نگرانی نجات می دادی

نمی دانی چقدر با وجود تو زیبا شده ام ( به قول پدرت رخ زیبا دو برابر شده است)

و می دانم دلم برای شکم برآمده ام هم تنگ خواهد شد. آخر این شکم

با وجود تو قشنگ است نه بدون تو

 تو آن قدر به من نزدیکی که دیگر جزئی از من شده ای ، در درون من و  نزدیک ترین فرد به  قلبم

 گوش کن، شاید بتوانی حس کنی که این عضو دیگر تنها به عشق تو می تپد .

اکنون من و تو یکی هستیم اما قرار است روز شنبه اتفاق دیگری همراه است.

عجیب ترین رویداد زندگی من

تولدی دوباره برایم

وصالی که با جدایی تو همراه است.

شاید معنای واقعی مادر بودن همین است

اینکه پاره تنت خارج از بدن خودت به حیاتی مستقل ادامه دهد

مادر بودن یعنی تحمل رنج این جدایی

حال می فهمم چرا باداری این قدر سخت و طافت فرساست 

برای تکامل حس مادری به اندازه تمام روزها و شب های این دوران زمان لازم است

به اندازه تمام ثانیه هایش دشواری نیاز است تا قدر تو را بفهمم

اما این جدایی با همه جدایی ها فرق دارد

تو از قلبم دور می شوی اما جایت برای همیشه آنجا باقی می ماند.

تو از دلم به آغوشم قدم می گذاری

جای گرمی که مامن آرامش تو برای همیشه است.

شنبه مهمترین روز زندگی من خواهد بود

روزی که آینه تمام نمای عشقم را در چشمان معصومانه تو خواهم دید 

روزی که می توانم ثمره این عشق را ببوسم و شیره جانم را به او تقدیم کنم.