اسب چوبی

سوار اسب چوبی / سفر می ریم (به) خوبی

یه وقت نشی پیاده / خیلی زیاده 

چی؟

راهش

این یکی از شعرهایی است که  این روزها ، ریحانه (دختردایی تو ) دختر شیرین و دوست داشتنی که در آینده همبازی تو خواهد شد  می خواند.درست به همین شکل که برایت نوشتم.

شاید بپرسی این شعر چه تناسبی با خاطرات من دارد؟

این شعر را نوشتم تا برایت بگویم چند روزی است که این اسب چوبی مهمان اتاق تو شده و انتظار سوار شدنت را می کشد.

یک اسب بسیار زیبای صورتی با یال های فردار و چشمان آبی و نگاهی معصومانه

او شباهت بسیاری به اسب های رویاهای دخترانه دارد . احساس می کنم نگاهش پر از حرف های ناگفته است .

انگار او هم مثل ما بیصبرانه انتظار می کشد. انتظار اینکه صاحبش بیاید و سرخوشانه تکانش دهد.

این هدیه پدربزرگ برای توست و معتقد است یک بار سوار شدنت و دیدن خنده و شادی تو به اندازه یک دنیا برایش ارزش دارد.

امیدوارم تو هم از این اسب زیبا خوشت بیاید و سوار بر آن، در سرزمین خیالات کودکیت، رویاهای شیرینی  را تجربه کنی.