انتظار دیدن یک معجزه

یک لوبیای سحرآمیز درونم رو به رشد است.لوبیایی که در انتظار آمدنش بودیم.

این روزها فکر می کنم بارداری نه ماه نیست . بارداری عاشقانه های  زنی است که طی نه ماه آغاز می شود و تا آخر عمر طول می کشد.

دختر شیرینم این روزها برای دیدنت لحظه شماری می کنم ، آنقدر تو را از قاب شکمم دیدم خسته ام 

دلم عجیب برای صورتی که تا به حال ندیده ام تنگ است.

شبها هنگام خواب لحظه ای را تجسم می کنم که اولین صدای تو یعنی نغمه گریه ات در فضا می پیچد . این اولین واکنش تو به دنیای اطرافت خواهد بود و شاید  تنها گریه ای  که رنگ شادی دارد چون تو راهی غیر از این برای نشان دادن بلد نیستی.

دخترم ،سوگلی عزیز ما تو به هیئت حیاتی دوباره از عشق من و پدرت در حوالی قلبم چرخ می زنی. نمی دانی لمس حضورت چه طعم دل انگیزی دارد. همچون طعم یک نوشیدنی هیجان انگیز که شاید در هیچ کافه ای پیدا نشود . این روزها من روی تخت می خوابم و شکم برآمده ام را بیرون می آورم . تو آنقدر بزرگ شده ای که پدرت با دیدن تو به شوق می آید و نزدیک ما می شود. دستش را روی شکم من می کشد و شروع می کند با تو حرف زدن.

پس از لحظه ای تو خلوت ما را به هم می ریزی و با حرکات مواجت به ما می فهمانی که هستی و به حرف های عاشقانه ما گوش می دهی. تو تنها کسی هستی که توانسته ای به درون لحظه های ما سرک بکشی بی آنکه توسط ما سرزنش شوی.

منتظر خواهیم ماند تا  چشم بگشایی، آنگاه آغوش زمان ضربان قلبش را  با تو یکی خواهد کرد و زندگی 

ما دوباره در خرداد ما آغاز خواهد شد.

 عشق من روزهای باقیمانده را به راحتی درون من خوش باش