تولد صفر سالگی

دیروز جواب آزمایش به طور قطعی حضور تو را به ما اعلام کرد . من برای ساعت 3 بعداز ظهر باید می رفتم دکتر .پیش همان کسی که قرار است اولین کسی باشد که تو را می بیند و تو را با دستهایش به این دنیا بیاورد. همان دستهایی که بیست و نه سال پیش مرا از دنیای تاریک رحم مادرم جدا کرد .

دکتر با خوشرویی حضور تو را تبریک گفت و بعد از معاینه من چند آزمایش و سونوگرافی نوشت تا ما از سن و سلامت تو و ضربان قلبت آگاه شویم.

عصر هم پدرت با یک کیک زیبا و شمعی که عدد صفر بود ،به خانه آمد تا به پیشنهاد مبتکرانه خودش تولد صفر سالگی تو را جشن بگیریم. ایده جالبی بود.

اولین نفری هستی که زمان صفر سالگی برایت جشن گرفته شده است. خوب دیگه والدین تو اینجورین. روشنفکر،متفاوت و جلوتر از زمانه خویش، برو حالشو ببر.

خلاصه عروسک هایی که از مالزی برایت گرفته بودیم به همراه لباسی که سوغاتی مکه ات ( از طرف خاله صغری) را کنار هم چیدیم و کلی عکس و فیلم گرفتیم.

دیشب از قشنگترین و خاطره انگیزترین شب های زندگی ما بود. هرچند که تو سر شام حسابی حال مادرت را گرفتی و نگذاشتی غذایم را بخورم اما همه دردهایی که به خاطر وجود توست را هم دوست دارم و برایم شیرین است چون احساس می کنم فاصله ام را تا بهشت کمتر می کند.